Komputer Z3

Z3 – pierwszy działający, w pełni automatyczny komputer o zmiennym programie, zbudowany przez niemieckiego inżyniera Konrada Zuse w 1941 roku na bazie jego wcześniejszej, mechanicznej konstrukcji Z1.

Maszyna była wykorzystywana w czasie wojny do obliczeń niezbędnych przy projektowaniu skrzydeł. Z1 był maszyną mechaniczną, a Z3 przekaźnikową, lecz posiadały identyczną organizację. Wykonywały one:

1. dodawanie,
2. odejmowanie,
3. mnożenie,
4. dzielenie,
5. pierwiastkowanie

na binarnych liczbach zmiennoprzecinkowych przechowywanych w 64 słowach pamięci. Program zapisany był na ośmiokanałowej taśmie perforowanej i wykonywany w miarę wczytywania. Dla realizacji pętli należało końce taśmy skleić w pętlę. Dane były wprowadzane przez klawiaturę, a wynik odczytywany z wyświetlacza. Na komputerze Z3 można zaimplementować maszynę Turinga¹ . Z3 był maszyną wyprzedzającą swoją epokę. Współczesnym komputerom, mimo iż oparte są one na układach elektronicznych, pod względem działania bliżej jest właśnie do tego niemieckiego projektu, niż do amerykańskiego ENIAC-a²

Format danych komputera to binarna liczba zmiennoprzecinkowa zawierająca:

• Bit znaku
• 7 bitów wykładnika
• 14 bitów mantysy

¹Maszyna Turinga

stworzony przez Alana Turinga abstrakcyjny model urządzenia służącego do wykonywania algorytmów.

²ENIAC

(ang. Electronic Numerical Integrator And Computer) – komputer skonstruowany w latach 1943–1945 na Uniwersytecie Pensylwanii w USA.